Huh, wat zegt ze nou weer? 😉
De grote dingen, ja. Die houden mij bezig.
Het kan me niet groot genoeg zijn. Laat mij maar lekker moeilijk doen.
De grote vraagstukken. Het grote waarom en waarheen.
Met grote woorden als; ultiem, eeuwigheid, oneindigheid, geluk enzo.
Ultieme antwoorden die geen enkele ruimte voor twijfel en mitsen en maren meer openlaten. Als dat geen ultiem genot is weet ik het ook niet meer.
Ja, ja.. ik ken ze heus wel hoor, onze wijsheden:
Wie het kleine niet eert…
Geluk zit in een klein hoekje…
Het is niet zo dat ik het belang van het kleine niet zie. Het zijn die kleine dingen die je het gevoel geven dat je een beetje controle hebt over je leven. Het zijn de kleine dingen waar de antwoorden wél op te vinden zijn. Het zijn de kleine dingen die die geluksmomentjes geven. Allemaal waar.
Maar jah, dan toch.. ik kom er niet los van. Hoe ik die kleine dingen ook eer, die grote dingen zijn de dingen die blijven rondspoken. Die dingen waar je je hoofd over breekt. Waar je met de beste wil van de wereld geen antwoord op kunt vinden. Douglas Adams (fantastische SF schrijver) had een ultiem antwoord op de grote vraag:
The answer to life the universe and everything is 42.
Het is zo’n antwoord wat je dubbel doet klappen van het lachen en je tevens aan je hoofd doet krabben en peinzen. En alleen daarom al ultiem. 🙂 Edoch, kon ik het daarbij maar laten. Heerlijk rustig. 42 als grote antwoord op elke vraag waar je niet uit komt. Maar nee hoor. Dat lukt niet.
‘Geluk is een extra sleutel van de achterdeur verstoppen’, las ik ergens. Niks verstoppen, dacht ik bij mezelf. Gewoon neerleggen die sleutel.
Geluk is een extra sleutel van de achterdeur neerleggen.
Zo vind ik hem mooi! Daar spreekt vertrouwen uit. En de wil om toegang te verlenen, desnoods via de achterdeur. Om open te staan voor andere inzichten en denkwijzen.
En wat is een sleutel nu helemaal? Best wel klein. 🙂
ECLECT 
@petra,
Leuk verwoord. Voor mij een symbolische beschouwing over het verschijnsel Leven: van nanodeeltjes en micro-organismen tot aan de verre uiteinden van het universum, universa, galaxies en nog verder. En volgens mij schuilt er nog een numerologisch geheim in het getal 42=6=2×3=de dubbele drie-eenheid.
LikeGeliked door 1 persoon
🙂
Ja, aan theorieën over 42 hebben we geen gebrek.
LikeGeliked door 1 persoon
Yep mee eens. Ik ben erachter gekomen dat (my quote,)
‘De wijze heeft op elk antwoord, 7 vragen, de domkop heeft op elke levensvragen een antwoord).
Ik heb ze meegemaakt: Jezus is het antwoord, God, Allah, Boeddha, Kristina….)
Je hebt niets aan zo’n hersenloze mafkees (ja, meestal mannen) die op alles een tekst quoten. Hersenen ter grootte van een amoebe.
De wijsheidsscholen kozen degenen die de beste vragen stelden. Dus, Petra, petje af voor jou.
LikeGeliked door 2 people
Haha, zet die pet maar snel weer op hoor.
Het is enorm vermoeiend al dat gevraag. Vraag op de vraag. Vraag over de vraag.
Vraag, vraag, vraag.
Ik hoop toch ooit op dat punt te komen, als een gezellige ouwe bes in zo’n schommelstoeltje, die met een koppie thee en een chocolaatje gemoedelijk zit te glimlachen tegen het hele malle zootje.
Jullie vragen maar een end weg met z’n allen, ik neem nog wel een chocolaatje, denkt ze vrolijk.
LikeGeliked door 2 people
Socrates was de eerst bekende die bij elk antwoord minstens 6 wedervragen stelde. Zo kwam hij aan de bijnaam de horzel. Zijn einde was minder. Hij was niet ‘gezellig getrouwd’, zijn vrouw was de beruchte Xantippe. Moge dat ons bespaard blijven…. 🙂
LikeGeliked door 2 people
Schande, ik wist het niet. Horzel? Wat heeft horzel met vragen te maken?
Xantippe; ga ik me ’s in verdiepen. 🙂
LikeLike
Socrates is de eerste echte filosoof van de Griekse Oudheid. Voor hem onderzochten natuurfilosofen de aard van de werkelijkheid, maar zij richten zich in hun onderzoek op de fysieke wereld. In tegenstelling tot de natuurfilosofen gaat het Socrates om kennis over het denken, vooral op het gebied van de ethiek. Deze kennis zocht hij in de redelijke dialoog. Daarbij zocht hij samen met zijn gesprekspartner naar kennis, door ideeën van alle kanten te testen door middel van vraag en antwoord. De doortastende en soms opdringerige manier waarop hij dit deed viel echter niet bij elke Athener even goed, Socrates stond ook wel bekend als ‘de horzel’.
Enkele bekende werken waarin Aristoteles terugkomt zijn de De Apologie en de Phaedo, deze gaan over de dood van Socrates en zijn iconisch geworden voor de westerse wijsbegeerte. De Atheense rechtbank veroordeelde Socrates wegens ‘het bederven van de jeugd’, maar dat hij een ‘horzel’ werd gevonden kan wel eens een grote rol hebben gespeeld. Socrates weigerde in ballingschap te gaan en accepteerde de gifbeker. Zijn laatste woorden “Crito, we zijn een haan verschuldigd aan Asklepios; betaal hem, vergeet het niet” zijn beroemd geworden, mede dankzij de vele verschillende interpretaties van deze woorden.
Zie o.a. https://www.filosofie.nl/socrates.html
LikeGeliked door 1 persoon
Oh heden, ik ken Socrates wel hoor. 🙂
(En de vele vele anderen en werken) W.o. natuurlijk Politeia.
Maar kende de uitdrukking ‘Horzel’ niet.
Evenzo, bedankt voor je uitgebreide antwoord, want tóch weer wat nieuws geleerd!
🙂
LikeLike
Toch heb ik het idee hè, dat al die grote dingen -mochten we ooit een antwoord/beeld krijgen- stiekem heel simpel zijn.. soort van klein? Tot die tijd blijft ’t maar groot, zo groot als we het zelf maken. Of zoals nu – in de vorm van een ‘klein, groot’ (fijn!) logje 🙂
LikeGeliked door 3 people
Tjonge Anne.
Ik vind je groots.
Jong en al zo groots kunnen beleven en verwoorden.
Dat belooft wat.
Ik ben heel stiekem een klein beetje jaloers.
En trots. Dat ook. Wij vrouwen HA.
🙂
LikeGeliked door 2 people
Waarheid zegt mij dat ik niets ben. (kleiner kan niet)
Liefde zegt mij dat ik alles ben. (groter kan niet)
Daar tussen zwerf ik…
LikeGeliked door 2 people
Ik probeer je te begrijpen – wat tot op zekere hoogte lukt. Maar alles en niets gaan (in mijn gedachten) goed samen, misschien zelfs als één.. dus dat ‘tussen’, wat is dat?
LikeGeliked door 3 people
Ik als mens mag dat wat we Liefde noemen ontdekken. Dat is er “tussen zwerven”.
Liefde kan alleen bestaan uit vrije wil. Anders zou het geen Liefde zijn maar dwang.
Voor ware (dus onvoorwaardelijke) Liefde is het nodig om Niets te zijn.
Niets wil zeggen dat ik alle ‘ik’ uit mijzelf haal.
Om vervolgens te zien dat ik Alles ben. De grenzen verdwijnen.
Uiteindelijk blijkt ‘ik’ een voorwaarde voor onvoorwaardelijke Liefde.
Ik kan me voorstellen dat je me ergens bent kwijtgeraakt.
De kern is dat we dat wat we ‘ik’ noemen achtereenvolgens opgeven voor de Liefde om er achter te komen dat die zelfde ‘ik’ noodzakelijk is voor diezelfde Liefde!
Dat is het leuke van zelfkennis, het zit vol met paradoxen. Zonder kennis van het hart kunnen we de paradoxen niet passeren.
LikeGeliked door 2 people
Bedankt voor je uitleg! ’t Is me nu duidelijk – Ik zit dan misschien nog helemaal in mijn ‘ik’, maar je raakt me niet snel kwijt. Daarvoor heb ik al te lang met Toerist gebabbeld 😉 Ik vind het een mooie zwerftocht die je beschrijft
LikeGeliked door 3 people
Waar je nog in zit maakt niet uit, Anne. Zoals ik het zie is ieder mens op zwerftocht. Zoeken naar wie je bent, zingeving enzovoorts. Ik puzzel al heel wat jaren en ik ontdek nog steeds. Het leuke van internet is dat we van elkaar kunnen leren. Of dat je elkaar ergens attent op maakt. Er blijkt een geheel ongeziene wereld zich in mij te bevinden!
LikeGeliked door 2 people
Meid, raak vooral je ik niet kwijt.
Want die is allemachtig prachtig.
LikeGeliked door 2 people
Huh, wat zegt ze nou weer? Ze heeft verdorie gelijk! 🙂
Dat is (mijns inziens) een heel gezonde toepassing van “Het zijn de grote dingen die het doen”.
Ik ben ook niet tevreden met het kleine (in deze context 😉 ).
En nu nog die sleutel vinden. 🙂
Mooi verwoord !
Vriendelijke groet
LikeGeliked door 1 persoon
Kijk nou toch, ik vind je leuk. 🙂
Die sleutel had je al gevonden hoor, je was al vrij vlot binnengekomen via dit achterdeurtje. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Omdat er na de laatste alinea nog een zin staat moet ik zeggen dat ik het volledig eens ben met de op 1 na laatste alinea, wat ik dan wel enigszins vervelend vind want nu duurt deze zin zo lang 😉 en nu kom ik ook niet to the point, zoals wel vaker overigens !
Vanwege secretus in secretum hoor ik het ook wel volledig eens zijn met die alinea anders zou ik mezelf tegenspreken, maar misschien moet ik het daarom juist tegenspreken om niet vast te houden aan principes want dan is de flow eruit en sta je muurvast, Bovendien moeten we rebels blijven dat houd je jong. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden trouwens, dat ik vreselijk gelukkig wordt van die eerste slok koffie vroeg in de ochtend en dan zijn het toch de kleine dingen die het doen, he gatver.
LikeGeliked door 1 persoon
Whoehahaha,
Zolang we het secretus in secretum maar lekker in ere mogen houden vind ik het goed.
Het recht om jezelf blijelijk te mogen tegenspreken als je d’r trek in hebt, hoort daar wat mij betreft ook bij. 🙂
Ik heb vele vermoedens, in alle kleuren van de regenboog.
Kan niet eens een kleurtje kiezen, zucht. 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Ja hoor van mij mag je secretus in secretum in ere houden hehehe zolang je de regenboog met zijn vele kleuren ook in ere houdt, en die mogen er allemaal zijn. Soms moeten we kleur bekennen en kiezen uit verschillende nuances 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Even de kromme zin herstellen:” zolang je de regenboog met zijn vele kleuren ook in ere houdt.” Ga ik nog even proberen uit te vogelen hoe je in godsnaam (weer een woord met god erin !!) reacties bewerkt, dat ging voorheen prima. Maar ineens weet ik het niet meer chaos, chaos!
LikeGeliked door 1 persoon
haha, kan jij niet, op mijn blog.
Ikke wel, zoals je ziet.
LikeGeliked door 1 persoon
Hou alles maar in ere, we hebben vrijheid van denken. We met de hokjes. Leve het vrijdenken leve de kleuren van de regenboog en het non-conformische, vrije denken. Weg met de knellende banden van het hokjesdenken. Joehoe! Doe maar eens lekker gek, want normaal is saai. Oeps, toch even mijn retalinnetje innemen.
LikeGeliked door 2 people
Nee, niks retalinnetje.
Het is gewoon prima en waar wat je schrijft.
Dat laatste stukkie haalt de kracht er af.
(Ik stop gewoon met lezen bij joehoe 🙂 )
LikeGeliked door 1 persoon
Die film is zo briljant! 😛
Ja, kleine dingen eren… Maar uiteindelijk wil ik ook gewoon weten wat nou het grotere geheel is, wat de lijm van het universum is, en wat wij ‘en mass’ aandraaien. Ik bezie de wereld als bestaande uit allemaal in elkaar grijpende tandwielen. Dus, alles is met elkaar verbonden. Jij en ik zijn ook elk een tandwiel, en we draaien, draaien elkaar aan, draaien anderen aan, draaien een groter geheel aan. Maar, wat is dat grotere geheel?
Hm, zo bezien zijn wij een klein tandwiel, dus het zijn de kleine dingen die het doen… Om het grote ding draaiende te houden. Wat is dat grote ding, I wonder.
LikeGeliked door 4 people
Best wel goed opgemerkt, dat van die tandwielen. Een eindeloze stroom van oorzaken en gevolgen. Waar je je af vraagt wat nu oorzaak is en wat gevolg. Het gevolg van de ene oorzaak is weer oorzakelijk aan iets anders.
Ik zou daar als reactie op willen geven, waarom zoeken naar een grotere geheel?
Kun je het denkkader verlaten van de verschijnselen?
(verschijnsel = iets dat zich aan onze waarneming voor doet)
Immers, of een verschijnsel groot of klein is, het blijft een waarneming.
LikeGeliked door 1 persoon
Zijn wij niet onze waarneming dan? De werkelijkheid is altijd subjectief omdat je niet anders kunt dan het te benaderen vanuit je eigen waarneming. Zovele mensen, zovele waarnemingen. Er moet toch iets zijn dat al die waarnemingen aan elkaar ‘lijmt’ en er een geheel van maakt? Dat grotere geheel hoeft niet zintuiglijk waarneembaar te zijn, maar ik ben er bijna van overtuigd dat wij ‘iets’ aansturen; vandaar de vraag naar wat dat ‘iets’ dan is. 🙂
LikeGeliked door 2 people
De waarnemer misschien?
LikeGeliked door 3 people
@Roos.
Mijn lijf zit vol met bacteriën die in mij leven, en die op elkaar reageren.
Ik weet dat ze er zijn en ik weet dat sommige goed zijn en sommige slecht. Ik lijm al hun waarnemingen aan elkaar. Toch kan ik ze niet individueel aanspreken of aansturen.
Mijn lijf kan soms een grote opruiming houden als ik wat verkeerds heb gegeten bijv. dan spuug ik ’t zootje er uit, als een vulkaan die ff moet luchten. 🙂
Dat is ongeveer (in een notendop) hoe ik het zie.
Wij zijn de bacteriën van het levende wezen aarde.
Het is de aarde die al onze waarnemingen ‘aan elkaar lijmt’.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is een verdraait goede metafoor, thanks for sharing! 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
@Roos
Nou jaaaa, toeval ?
Zit ik gister in gesprek met zoon het hele tandwiel verhaal uit de doeken te doen.
Keine radertjes, grote radertjes, gekke radertjes, vrolijke radertjes… die allemaal het grote tandwiel in beweging zetten.
x
P.S.
Het boek was m.i. nog briljanter. 🙂
Ik kom niet meer op jouw site. Krijg een foutmelding.
Weet je daarvan?
LikeGeliked door 1 persoon
Haha, toeval bestaat toch niet? 😛 Het boek heb ik (nog) niet gelezen, maar eens overwegen. Kom je nog steeds niet op mijn site? Van ’t weekend heeft ie er even uit gelegen i.v.m. een serverupdate, maar zover ik weet moet alles het nu gewoon naar behoren doen.
LikeGeliked door 1 persoon