Is religie onlosmakelijk verbonden met vreselijke misdaden?

Dat was de vraag die me bezighield en waar ik mijn vorige stukje mee afsloot.

Ik denk dat het antwoord op deze vraag belangrijk is voor iedereen. Zowel gelovigen als niet-gelovigen zullen kunnen worstelen met dit vraagstuk. De ene zal ertoe kunnen besluiten van het geloof af te vallen en de ander om erbij te komen en bedenk zelf maar alle variaties ernaast of tussenin.

Voor wie nu denkt dat het ultieme antwoord gaat komen, houd vooral je adem niet in want… nee! Er is naar mijn weten ooit maar één ultiem antwoord gegeven, en dat was ’42’ op een iets andere vraag. 😉

Natuurlijk pretendeer ik niet dat ik hét weet. Ik kan hooguit proberen uit te leggen hoe ik het zie en hoe ik tot die gedachten ben gekomen. Daarna kan dat in discussie weer allemaal gezellig onderuit gehaald worden,  maar dan ben ik in ieder geval een toch weer een stappie verder in het beargumenteren erover.

In reacties op mijn vorige post kreeg ik o.a. vragen naar mijn achtergrond. Ik had daar niet echt over geschreven omdat ik daar niet de focus op wilde leggen. Maar natuurlijk maakt het uit. We worden nu eenmaal sterk beïnvloed door onze achtergrond.

Ik ben dus opgegroeid in een anti-theïstisch, misschien wel hatheïstisch milieu. Religie als bron van het kwaad. De evolutie theorie werd omarmt en de stelling ‘wij zijn als een plantje, de ene wat zwakker en de ander wat sterker. Plantje dood is plantje foetsie. En wij dus ook.’  Die afkeer was niet zomaar ontstaan maar het gevolg van vreselijke kerkelijke misdaden bij mijn voorouders, die zich met veel pijn en moeite hebben losgeworsteld. Mijn Romeo kwam uit een R-K gezin, was zelfs koorknaapje geweest, had niet veel met het geloof verhaal, en vond het zonde van zijn tijd om er enige aandacht aan te besteden.  De nachtmis en de broodtafel, die waren wel gezellig, Zijn moeder tekende als welterusten een kruisje op mijn voorhoofd, dat vond ik lief maar overdreven. ‘Wacht maar tot je kinderen krijgt’ zei ze vaak. Daar werd ik nóg tegendraadser van.

Toen kreeg ik kindertjes. En ja hoor, helemaal in de ban van het grootste wonder des levens. Ik ging nadenken over het onderwerp ‘leven’.  Langzaampjes aan. Ik besloot mijn kinderen op een christelijke school te doen zodat ze in ieder geval later beter in staat zouden zijn dan ik om een gefundeerde mening te vormen. (Die school werd twee jaar later een openbare school :-)) Ik kocht een kinderbijbel en ging voorlezen. Vrolijk begonnen bij pag. 1. Na verloop van tijd vroegen ze of ze ajb niet meer over die vreselijke gemene man hoefden te horen, ze kregen er nachtmerries van. De kinderbijbel ging naar een achteraf hoekje in de kast. Ik vond een zeer oud bijbeltje in oud Nederlands, dat ben ik dagelijks gaan lezen. En had in ieder geval schik met het oud hollandse taalgebruik. De inhoud schrok ik van. Mozes met zijn wrede strijdlegers kon mij niet bekoren.

Op zoek naar informatie vond ik ‘Het bedrog van de evolutieleer’ van Harun Yahya. Dat las ik tegelijk met National Geographic ‘De oorsprong van de mens.’ Het was Harun Yahya die mij over de streep trok. Een moslim, ja. 😉 Hij beschreef een simpele metafoor die me tot op de dag van vandaag is bijgebleven. In het kort (uit m’n hoofd dus houd me te goede voor verbetering):

Probeer je een stuk grond voor te stellen. Het regent en er komt modder. Er zijn bliksemschichten en regenbuien. Spontaan begint de modder samen te klonteren tot stenen. Door een bliksemschicht springen die stenen op elkaar en vormen een huis, gaten open latend voor ramen, deur, schoorsteen, die er daarna spontaan ook in gevormd worden. Lijkt het je een reële mogelijkheid? Zo nee, bedenk dan dat een mensenlichaam en leven nog vele malen ingewikkelder is.

Creationisme dus. Hierdoor en door meer over het onderwerp te lezen kreeg ik heel sterk het gevoel dat er ‘iets’ zou kunnen zijn. Evolutie prima, daar niet om. Maar als ‘iets’ die evolutie in gang had gezet. Waarom dan? Waar was die ‘iets’? Hoe kon ik meer vinden over die ‘iets’?

Hoe verhoudt zich dat tot alle ellende in de wereld? Een sadistische iets? Een masochistische iets? Of, kan die ‘iets’ er niks aan doen, aan het hele gevolg.

Zijn er mogelijkheden met een ‘iets’ aan de basis waarin we staan waar we nu staan?

Ubro

Is het mogelijk dat er een universele bron is? Die ik dan nu maar ff Ubro noem. Kan een Ubro scheppen zonder alwetend, almachtig te zijn? Kan een Ubro onbewust scheppen? Kan een Ubro bewust almachtig en alwetend ons bestaan geschapen hebben? Of per ongeluk? Kan een Ubro scheppen, het daarna loslaten en de evolutie haar gang laten gaan?

Op al die vragen zeg ik: ja, het is mogelijk. Ik zou niet weten waarom niet. Ook in de evolutieleer zie ik geen onbetwiste bewijzen tegen een Ubro.

Ietsisme

Er was dus ‘iets’ Maar wat was het dan? Hoe dan? Waarom dan? Volgens mij was ik ‘Ietsist’ voor ook dat woord officieel bestond. Ik heb zomaar het gekke idee dat ik een heel standaard paadje loop, dat vele vele mensen ditzelfde gevoel hebben gedeeld. En dat daarom de term Ietsisme zo populair is geworden.

Maar dat ‘iets’ dat schoot me op een gegeven moment te kort, ik wilde het invullen. Op zoek dus naar meer religieus materiaal.

Is religie onlosmakelijk verbonden met vreselijke misdaden?  

Ik zeg nee.

Ik heb Ubro mogelijkheden genoemd waarin er niets te verwijten valt.

Het zijn de mensen die misdrijven begaan. Op welke grond ze dat doen zegt niks over de grondslag maar alles over henzelf.

Als een atheïst besluit theïsten te vermoorden, kun je dat dan het atheïsme verwijten? Ik denk van niet.

Religies die oproepen tot haat, overdraagzaamheid, wraak, uitsluiting e.d.; zijn verwijtbaar. Maar dan ook hier is die specifieke religie verwijtbaar en niet religie an sich.